 |
| Praza da Signoria-Palacio Vecquio (Foto López Tuñas) |
Florencia non se pode
contar. É coma unha mañá de Reis na que os soños se fan
realidade e vas de agasallo en agasallo sen saber con cal quedar,
mentres as sensacións te desbordan. É para gozala e entendela, un
chute sensorial que te enche.
É a presenza viva da
arte e a exaltación do ser humano a través da beleza, exteriorizada
no mármore e o bronce, da arquitectura, da escultura e a pintura. O
berce do Renacemento. A cidade na que se constata que son as ideas as
que moven o Mundo e o lugar no que un grupo de homes excepcionais
rachan as tebras medievais e colocan ó ser humano, dotado da
capacidade de razoar, no centro da vida.
Aquí agromou unha nova
época, un vasto movemento que pouco a pouco se foi estendendo por
toda Europa introducindo profundos cambios na vida artística,
cultural, política e literaria. Os Humanistas: escritores, pintores,
escultores, científicos, abren as portas a unha nova era. A cidade
dos Médicis, mecenas dos grandes creadores. O desenvolvemento
económico e político da burguesía como nova clase social, motor
da cidade.
 |
| O David - Miguel Anxo ( Foto López Tuñas) |
Nas súas rúas seguen
presentes Dante e Petrarca, Miguel Anxo, Donatello e Brunellesqui e
ata a bella Simonetta que namorou a Giuliano de Médicis e ó
mesmo Botticelli, quen a inmortalizou no seu cadro O nacemento de
Venus que se garda na Galería degli Uffizi.
No centro de Florencia
hai unha templo que mais parece unha fortaleza, é a igrexa-pazo dos
gremios: Orsanmichele, que está exactamente entre o centro
de poder relixioso da cidade, onde se ubica a catedral de Santa María dei Fiore, e a sé do poder politico, a Praza da Signoria, como se quixera reivindicar a independencia, a
liberdade e a dignidade do mundo do traballo. Nas súas fachadas
atópanse as estatuas dos santos protectores das artes.
Paseando por esta cidade,
que foi a capital de Italia dende 1865 a 1871 e sede do primeiro
Parlamento, intúese o contraste entre unha civilización que pon o
seu diñeiro a prol do progreso da cultura, da sociedade e sobre
todo das persoas, fronte á caricatura dun capitalismo depredador,
representado simbolicamente por un grupo de escolares xaponeses que
se retratan cun poster de Miky Mousse diante dunha tenda de Disney, a
poucos metros da Praza da Signoria.
ALBUM
 | ||||||||||||
| Catedral de Santa María dei Fiore ( Foto López Tuñas) |
 |
| (Foto López Tuñas) |
Porta do Baptisterio. Lorenzo Ghiberti traballou 25 anos nesta xoia de bronce, chamada por Miguel Anxo a Porta do Paraíso
 |
| (Foto L.T.) |
 | |
| Fonte de Neptuno na Praza da Signoria ( Foto L.T) |
 |
| As antigas tendas de Ponte Vecquio foron transformadas en xoierías ( Foto L.T.) |
 |
| ( Foto L.T.) |
PERSEO de Benvenuto Cellini na Praza da Signoria. Este bronce é un dos máis alabados do Renacemento polas súas dimensións.
